38 jaar geleden zag ik het levenslicht en kreeg ik de naam Tara. 

Ik groeide op in een warm nest, samen met mijn zus en twee broers. Van jongs af aan was ik gefascineerd door paarden. Ik was dan ook door het dolle heen toen ik op 5 jarige leeftijd mocht beginnen met ponyrijden. Van deze microbe ben ik nooit afgeraakt. Op 18-jarige leeftijd kocht ik met mijn zelf gespaarde geld mijn eerste paard. Ondertussen is zij de stammoeder van mijn kleinschalige paardenfokkerij. Ik geniet er enorm van om met deze dieren te werken, ze te zien opgroeien en ze de goede resultaten in de sport zien te behalen. 

Ik heb 2 prachtige dochters: Caro en Lisa. Lisa is 7 jaar en Caro is 22 jaar oud. Ik was 16 jaar oud toen Caro werd geboren. Een tienermama dus. 

Toen Caro 1 dag oud was, bleek dat ze heel veel beperkingen had. We hebben al vele jaren in het ziekenhuis doorgebracht. 

Hierdoor heb ik mezelf heel wat moeten ontzeggen gedurende al die jaren. Toen ik me heb ingeschreven voor de verkiezing heb ik dan eindelijk ook eens aan mezelf gedacht. 

Ik vind het zeer mooi dat je bij deze verkiezing niet in een bepaald hokje moet passen om mee te mogen doen. Het siert de organisatie dat ze openstaan voor diversiteit. 

Ikzelf hoop als finaliste bepaalde boodschappen te kunnen doorgeven. Dat je nooit mag opgeven in eender welke situatie. Het leven kan inderdaad zeer hard zijn, maar er is altijd beterschap op komst. 

Verder vind ik het jammer dat veel vrouwen proberen te streven naar een ideaalbeeld. Heel veel jonge meisjes laten hun lippen vullen, enz… Uiteraard zit ik ook met onzekerheden over mijn lichaam, maar toch ben ik nog steeds puur natuur. Hopelijk kan ik aantonen dat het dus ook zo kan. 

Liefs Tara